در ۱۱۰ سال گذشته، این ششمین باری است که آتشفشان هونگا-تونگا فعال شده، آتشفشانی می‌کند، اما آنچه که در این ویدیو و یا سایر ویدیوهایی که در شبکه‌های اجتماعی گذاشته شده می‌بینیم، نشان می‌دهد یک ابر خاکستری عظیم «قارچ مانند» است که تا بیش از ۲۰ کیلومتر ارتفاع می‌گیرد و صدایی هم که در فیلم‌هایی که مردم گرفته‌اند شنیده می‌شود دقیقا مثل صدای یک انفجار آن هم در اعماق زمین است، یک صدای خفه و گرفته و کوتاه ... - تابان‌‌ خواجه‌نصیری

انسان بودن کار ساده‌ای نیست. خیلی باید روی آن کار کنید، خیلی باید مطالعه کنید، تمرین کنید، به دیگران، هدفمند، کمک کنید. داشتن هدف و برنامه‌ای برای رسیدن به آن هدف بسیار مهم است. فراتر رفتن، یعنی غم و اندوه و افسردگی را کنار بگذارید، دیگران را بیابید و ببینید و به جای مدام اندیشیدن به مسایل و مشکلات، به فکر های بکر و راه‌های چاره و حل مشکلات خود و بعد دیگران باشید. بسیاری از مردم نیازمند کوچک‌ترین نگاه، کوچکترین توجه و قدردانی و سپاس و کمک‌های ما هستند. وقتی بپذیریم که ما انسان شده یا انسان هستیم، یعنی به معنای واقعی کلمه به این رسیده ایم که «همه به هم، به وجود و حضور هم، با هم و در کنار یکدیگر نیازمندیم.»

من دنیایی بسیار بسیار بسیار بزرگتر از خودم ساختم و هر روز در حال ساختنش هستم و این، همان چیزی است که هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم مرا به وجد و هیجان می‌آورد. در فاصله، سی، سی و پنج سال گذشته، من بسیار افکار و نوشته‌هایی داشته‌ام که با هیچکس نه از طریق این سایت و نه از طریق پست الکترونیک، پیامک یا شبکه‌های ارتباطات و پیام رسان آنی و اجتماعی، هیچ چیز دیگری به اشتراک نگذاشتم. روزی فرا خواهد رسید که شما شاهد زبانه‌یی، انفجاری از افکار و نوشته‌هایم خواهید بود. آنجا دنیای تازه‌ و واقعی من است. همه‌ی آنچه در این سالها از من اینجا و آنجا دیده و شنیده و خوانده‌اید، همه و همه‌ی آنچه که گذشت، تمرین بود، شناختن بود، دانستن بود، دست‌گرمی بود، تفریح بود، یادگیری و آموختن و آموزش بود، اما حتی یک لحظه‌اش بیهوده نبود. من دقیقا می‌دانستم دارم چه می‌کنم و قدم در چه راه سختی گذاشته‌ام. یک روز، به زودی زود، تمام اینها را کنار می‌گذارم و از «نو» متولد می‌شوم. روزی که از نو متولد شوی، روزی است که نه دست خالی، بلکه دست پُر، به دنیای بسیار بسیار بسیار بزرگتر از خودت گام نهاده‌ای. - تابان خواجه‌نصیری

من سایتی روی اینترنت دارم، پس هستم. این سایت بیست و یک ساله، هویت من است، نمایش افکار و اعتقادات من است، محل ارائه سوابق کاری، تحصیلی و تجربیات حال و گذشته‌ی من است. معمولا پیش یا بعد از تماس‌ها یا ملاقات‌هایم با افراد مختلف و معمولا برای اولین بار و یا بعدا برای یادآوری، شماره‌های تماس یا آدرس سایت وبم را برای مخاطبین یا همکاران و مشاورانم پیامک می‌زنم. در حقیقت با این پیامک، به مخاطبین خودم را معرفی یا سایتم را یادآوری می‌کنم و این، هم حق من است و هم حق آنان که پیش از آغاز همکاری یا بیزنس یا به منظور تصمیم‌گیری و مطالعه و بررسی پیشنهاداتم، با من، تحقیقات و نظراتم بیشتر آشنا شوند. حال با این اعمال نظر و سلیقه غیر حرفه‌ای (در حقیقت «بدنوشتن» یک پیامک) که احتمالا برای انبوهی از کاربران و مشترکین از سوی همراه اول ارسال شده است، مخاطبین و مشترکین این اپراتور بی‌خود و بی‌جهت از مراجعه به سایت‌ها و لینک‌های افراد سالم و بی‌گناه هم، مشوش و هراسان می‌شوند، مشکوک می‌شوند، شک و اجتناب می‌کنند. این هم به اعتبار خود اپراتور لطمه می‌زند، هم به کسب و کار، آبرو و احترام و اعتبار مردم (چه شخص حقیقی باشند چه حقوقی). آیا این درست است؟! - تابان‌‌ خواجه‌نصیری

به جای هرگونه احساس بد، هرگونه احساس سربار کسی بودن، احساس حقارت و احساس گناه، «امید» داشته باش، به خودت، به آینده‌ای بهتر، به لحظه‌هایی شادتر، به پیدا شدن راه حل، به این وضع اگر افتاده‌ای، که شک کنی، تردید کنی، دودل شوی، گیج و مبهوت شوی، بدان، به زودی، پیش رو، حتما چاره‌ای‌ هست. اگر بیماری و در حال درمان، به دکترت و داروهایی که مصرف می‌کنی و تمام پروسه‌ی دوا و درمان و به این که این وضعیت، این شرایط و موقعیت دشوار، بالاخره یک روز، یک لحظه، یک جا تغییر می‌کند، عوض می‌شود، ایمان و امید داشته باش. بعد، روی همین امیدها و دلایل خودت برای زنده ماندن و موفق شدن محکم بایست، فکر کن! تمرکز کن! - تابان‌‌ خواجه‌نصیری